قطره چون می میتوان گشتن چرا دریا شود...

دست کسی به سرِّ نهانم نمی رسد

گوشی به داد آه و فغانم نمی رسد

دل گرم وعده های خیالات گشته ام

این بارِ کج به مقصد آنم نمیرسد

خواهم که در میان بگذارم کلام خویش

اما کسی به پای بیان م نمی رسد

قالو بلی یِ بار امانت به لب نشست

حمل ش به ظلم و جهل!؟... توانم نمی رسد

دریا نمی شود اگر از لطف، قطره ای

مِی  باشد... این قضا، به گُمانم نمی رسد

باز هم نزاع واژه و دفتر شروع شد

دستم در این غزل به دهانم نمی رسد

شاه نجف کجا و کلام و غزل کجا

وصف صفات حق به زبانم نمی رسد

حمید  خان محمدی