مَن یَمُت یَرَنی...

ببار حضرت باران که دل پریشانم

به جان دوست که محتاج بوی بارانم

ببار بر دل خون گشته از جنون، ای عشق

ببین  ز درد فراق و وصال، گریانم

دلا مزن سر فریاد، ناله های سکوت

که از درای قلم تا قدر نمی دانم

خوشا به بقعه ی جنت نشان شاه نجف 

جهان که خرم از او هست... من هم از آنم

<<قسم به وعده ی شیرین (مَن یَمُت یَرَنی)>>

فقط به عشق جمال علی(ع) مسلمانم

مرا ز فاضل خاکت سرشته اند انگار

به آستان تو زنجیر شد تن و جانم

ز کیمیای نگاهت ،جنون گرفته شفا

مرا هم از می نَظّاره ات بنوشانم

طواف کعبه کجا و زیارت تو کجا

هنوز خیره و در بند نقش ایوانم

میان بارش اشک و خیال خود دیدم

غلام قنبر و مالک، اویس و سلمانم

حمید خان محمدی