دم رفتن همه تن غرق نگاهش گشتم...

با کس این دل چه کنم درد دل ابراز نکرد

بال و پر داشت ولی میل به پرواز نکرد

گفت، عالم ز پی نام و نشان آمده است

آه دم داد و هویت به کس احراز نکرد

زخم صد تیغ ملامت به تنش خورد ولی

لب فرو بست و بساط گله، آغاز نکرد

بی سپر، داشت که با تیر قضا میجنگید

هیچکس را هم از این قائله، همراز نکرد

هر چه گفتم که حذر کن ز هدف های محال

سر تکان داد گره از رخ خود باز نکرد

دم رفتن همه تن غرق نگاهش گشتم

گفتم، انگار غزل های دل اعجاز نکرد

حمید  خان محمدی