صدای قیل نشاید ز قال ما آید...

ای دل،  بسوز و دم مزن عشق محال را

باید که شست این همه خواب و خیال را

آخر نخورده ایم، پس از صبر و انتظار 

یک جرعه از شراب رخ بی مثال را

آری! شکست از تو و صد تکه پاره شد 

تا دید در خود، آینه، نقش جمال را

آن را که معرفت به دلش راه بسته است

بر سینه می زند ز چه سنگ وصال را؟

دست زمان فقط شده یارم به روزگار

خوابانده موج سرکش هر قیل و قال را

ای خوش به حال سالک شب زنده دار شهر

سوزانده قهوه خانه و فنجان و فال را

در بیشه زار سیر و سلوک ش حکایت است

با تیر شعله های غزل زد غزال را

حمید  خان محمدی