غرق نگاه

قلم به لوح قضا خورده تا غزل گل کرد...

غرق نگاه

قلم به لوح قضا خورده تا غزل گل کرد...

یک زینب (س) و یک کاروان...

نور چشم همه ای، زینت دوش پدرم

پسرانم به فدایت که تویی تاج سرم


چه قضا و قدری کاش که اینگونه نبود

مانده بر دوش من از رفتن تو، بار حرم


حمید خان محمدی 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد