بی بیِ بحر و بر اَلسّلامُ عَلیک

امشب کبوتر حرمت غرق ماتم است

سرهای زائران تو بر زانوی غم است

هر که به نام فاطمه نامش نهاده شد 

سنگ علی(ع) به سینه زد و عمر او کم است

حور و ملک به غربت تو گریه می کنند

بزم عزا و ماتم تو، عرش اعظم است

شیرین شده ست آب قم از خاک مقدمت

گویا که در حیاط حرم چاه زمزم است

مهمان سفره ی کرمت گبر و مومن است

خوب و بد از نگاه کریمانه، در هم است

بانوی بی نشان علی(ع) بی حرم، ولی

 نور مناره های تو بر شیعه مرهم است

حمید  خان محمدی