خندید پدر تا که زدم حرف برایش

صد شکر، عمو... عمه... در این قافله دارم

چادر به سرم، ارث از این سلسله دارم

شب ها چه قشنگ است، عجب منزل و ماه یی

شَبتاب و ستاره، به نظر چلچله دارم

خندید پدر تا که زدم حرف برایش

شیرینم و از دست عمویم صله دارم

زیبایی مهتابِ شبِ کرببلا هیچ

اما ز خَس و خاک بیابان، گله دارم

بابا ته گودال، وَ ما هم تک و تنها

در پای خود انگار دو صد آبله دارم

بودم به کنارت همه دم، هست به یادت؟ 

حالا چقدر با سر تو فاصله دارم

حمید خان محمدی